වරදට දඬුවම්?

                                                                  8 වසරේ සිටියදී බට්ටාට පන්තියට යාම සඳහා තට්ටු දෙකක් පසු කර යා යුතු විය. එයින් අදහස් කරන්නේ පන්තිය තිබුණේ තුන්වෙනි තට්ටුවේ යන වග ටියුබ් ලයිට් එකකට වුවද වැටහේ. ඒ තට්ටුවේ අටේ පංති හතරක් තිබුණේ ය. මේ පන්ති හතරේ ම ගුරුවරු නොමැති අවස්ථා අඩු නමුත් එක පංතියක පමණක් ගුරුවරියක් සිටින අවස්ථාවක් උදා වූ දවසක මේ සිද්ධිය සිදු වූයේ ය. එදා කොල්ලන්ට රජ මඟුල් ය. ඒ ඌරන් කැකුණ තලන නිසා නං නොවේ ය. උන් හබන් කුකුලන් නිසාද නොවේ ය. ගුරුවරු නැති නිසා ය. දැං කට්ටිය බෙර ගසති. රොකට් යවති. හූ කියති. තව පිරිසක් සහයෝගයෙන්, සමාදානයෙන් ගුටි කෙළ ගනිති. මේ අතර අහිංසක බට්ටා මිතුරු කැළ සමඟ පැත්තකට වී බලා සිටී. එහා පංතියක උගන්නන්නේ කොච්චි මිරිස් කරලක් බව බට්ටා හොඳින් දනී. නැත්තං බට්ටාගේ අහිංසකකම බලාගන්නට තිබුණේ ය.
                                                                  මොහොතකින් මහ ගෝරණාඩුවක් සමඟ සියල්ල නිසල විය. නිහඬ බව මැදින් සියල්ලන්ගේ මවුපිය ගුණ ගැයෙන මියුරු වදන් පෙළක් ඇසෙන්නට විය. ඒ මිහිරි ස්වරය පන්තිය දෙසට එනු අපි ආසාවෙන් අසා සිටියෙමු.

                  "නැගිටපියව් සේරම කොල්ලො ටික!"

                                                                අහා! ඒ ස්වරයේ මිහිරි බව. ඒ වදනේ සොඳුරු බව. ඉතිං ඉඳගෙන ඉන්නේ කෙසේද? අපි සෘතියට අනුව එළියට ඇදුනෙමු. අපි එනවිට කොරිඩෝවේ සොඳුරු දසුනක් දකින්නට තිබිණි. දෙයියන්ගේ දානයට ඉඳගත් පිංවතුන් පිරිසක් සේ කොරිඩෝවේ එහා කෙළවරේ සිට මෙහා කෙළවර දක්වා කීකරු සිසුන් පෙළ ගැසී සිටියහ. අපිද සංවර ලෙස ඉඩ ඇති තැන්වලින් දෙයියන්ගේ දානයට ඉඳ ගතිමු. දණ ගසා ගත්තායැ'යි කීවද වරදක් නැත. දං වලඳමින් මොහොතක් සිටින විට එකා දෙන්නා ඇද ගහන්නට ගත්තෝ ය. කවුරු ඇද ගැහුවත් බට්ටා කෙලින් ය. මේ අතර බට්ටාට එහා පැත්තේ එක කකුලකට දුක් දෙමින් සිටි එකා උගේ පන්තියේ කෙල්ලන් සමඟ මුකුළු කරන්නට ගත්තේ ය. මුං මහා අමනයෝ ය. පිලිවෙළකට දානයකට ඉන්නවත් නොදන්නෝ ය.
                                                                  මොහොතකින් තම පංතියේ කොලු කෙලි පිරිසට ඉගැන්නීම නැවතූ  මියුරු හඬ පෞරුෂය මුකුළුවා දෙසට එන්නට ගත්තා ය. තම රාජකාරි මොහොතකට නැවැත් වූ මුකුළුවා ඇද ගහගත් ගමන් ම බිරන්තට්ටු වී බලා සිටියේ ය. බට්ටා තාම කෙලින් ය. තම ඉලක්කය අසලටම පැමිණි කොච්චි මිරිස් කරල දැවැන්ත හස්තය දිගහැර මුකුළුවා දෙසට වැනුවේ ය. ඒ මොහොතේ ම බට්ටා වන මගේ කණ කීං ගා ඇස් නිලංකාර වී ගියේ ය. පොඩ්ඩක් හිටු! ඌට ගැහැව්වා ම කොහොම්......අහ්! සොරි ය. බාසාව පොඩ්ඩක් එහා මෙහා වුණේ ය. ඕ තොමෝ අත වනා තිබුණේ මුකුළුවාට නොවේ ය. අසරණ මට ය. ඊට මොහොතක් ගිය පසු මගේ මූණ දෙස බලන්නෙකුට මියුරු හඬ පෞරුෂයේ විවාහක අවිවාහක බවද කිව හැකි විය. මන්ද යත් ඇය ඇගේ ඇඟිලි හතරට අමතරව මඟුල් මුදුවද මගේ මූණේ තබා ගොස් තිබුණා ය.


පින්තූරය ගත්තේ: මෙතනින්